TRAVELS AROUND THE GLOBE/ Costa Rica 2002

Jan en Marianne nemen ons mee naar hun huis, wat bij San José ligt, tussen Santa Ana en Escazú . Deze keer rijden we een stuk over de weg aan de kust, wat een prachtige omgeving is. We stoppen voor lunch in het "Los Sueños" Marriott Ocean en Golf Resort in Jacó. Dan gaat het verder over een afkorting via Puriscal. Onderweg moeten we over een hangbrug, die ten dele uit losse planken bestaat en eronder wachten de krokodillen al. De Costarikanen rijden levensgevaarlijk en we zijn blij, dat we heelhuids aankomen!

16 April

Bij Jan en Marianne thuis. Jan laat ons de omgeving zien. We huren een 4 wheel drive en gaan morgen op avontuur. 's Avonds nodigen Merianne en Jan ons uit in een heel goed en mooi gelegen restaurant wat Restaurant Le Monastère heet . Het heeft een panoramisch uitzicht over de hele stad San José en het heeft Franse keuken.

17 April

's Morgens ontbijt en dan vertrekken we richting Puntarenas .
We steken over met de Ferry naar Playa Naranjo. De overtocht duurt een paar uur en onze auto hangt 20 cms. over boord, met het gevolg dat hij vol zout water is. We kunnen niet eens meer door de ramen kijken ! We rijden verder naar Playa Tambor en checken daar in bij het Resort Golf Hotel Los Delfines.

We nemen een " villa" i.p.v. een kamer, zodat we de ruimte hebben. De service is dezelfde. Er is alles, maar we eten steeds in het restaurant wat bij het resort hoort.De zog. villas liggen midden op een golfbaan. Een schitterend strand en er is niemand, behalve een bewaker !

19 April

We rijden door de wildernis van Playa Tambor naar Nosara. We zijn de hele dag onderweg en weten vaak niet eens meer waar we zijn , want er zijn bijna geen verkeersborden. We moeten door minsten 15 rivieren / beken. In de meeste is water. We vragen dikwijls de weg en hebben de indruk, dat de mensen die hier wonen, het eigenlijk ook niet zo precies weten. .....Ze kijken ons af en toe zo raar aan ! We drinken nog wat in een mooi hotel onderweg, wat Punta Islita heet, midden in "nowhere".




In Nosara komen we in het donker pas aan. Het is al 20.30 uur . Het is sowieso om 18.00 uur iedere dag donker. De eigenaar van Villa La Ventana kennen we van "huisruil" ( internet ) . Het is een Amerikaans echtpaar Bill en Jane. Bill is bouwondernemer geweest in de U.S.A. We komen precies op het moment aan, dat ze een party hebben en ze vragen of we mee willen vieren, maar hiervoor zijn we toch echt te moe !!! We gaan in een restaurant in het dorp nog iets eten. Als we terug komen, zijn de laatste gasten net vertrokken en Bill en Jane vragen ons, of we nog zin hebben een glas wijn met hun op het terras te drinken. Interessant te horen, waarom sommige mensen emigreren. De Villa Ventana is erg mooi gebouwd en ingericht en we willen hier best nog een keer heen ! We hebben een mooie slaapkamer met hemelbed. Op ons balkon staan de typische schommelstoenen van Costa Rica. Ze zijn van hout en leer gemaakt. Deze nacht slapen we erg weinig, want het is heet en we willen de balkondeuren niet dicht doen en de airco aan, omdat we de geluiden van buiten willen horen. Om 4 uur 's morgens beginnen de brulapen al te schreeuwen. Dat is zo speciaal ! Jane maakt ' s morgens een heerlijk ontbijt voor ons klaar op het terras beneden en we vinden het jammer, dat we dit huis, deze aardige mensen en het mooie uitzicht op de Stille Oceaan, moeten verlaten. Click hier voor geluid van apen.

	20 April
Vandaag rijden we tot het Hotel El Nakuti in Playa Panama ( Guanacaste) . Het is weer een lange rit, maar we zien veel ! We bezoeken verschillende toeristische plaatsen ( nou ja, toeristisch ? ) zoals Playa Tamarindo, Playa Conchal, Playa Flamingo, Ocotal. Misschien komen hier meer toeristen als waar we tot nu toe waren, omdat er een geasfalteerde weg is. Geen autobaan, maar i.p.v. door rivieren en gaten in de weg te moeten rijden, zoals wij de laatste dagen gedaan hebben, kun je hierheen komen over een min of meer fatsoenlijke weg. Bovendien heeft Liberia een vliegveld. We zijn hier naar de droge periode en de bomen zijn allemaal bruin. Triest om te zien. Alles is droog en stoffig !


We moeten weer terug rijden naar Belén, want ik heb gisteren mijn bril verloren, toen ik uit de auto stapte. Ik dacht nooit dat ik ze nog terug zou krijgen, maar de Kolumbiaanse familie, die een snackbar heeft, hebben ze mooi bewaard, want zei de Moeder: die señora komt beslist terug !!! We drinken natuurlijk alle vruchtesappen die ze hebben, eten heerlijk en geven hun nog een extra grote fooi, alvorens we weer richting noorden naar Liberia rijden. Van Liberia dan naar de Arenal vulkaan.