28 oktober

Onze huurauto bevalt ons helemaal niet,want het is de een of andere oude kist, die ergens in de motor of bij de versnellingsbak vreselijk veel lawaai maakt. Dit is duidelijk ; hiermee willen we de komende 3 weken niet rijden. Aangezien we het hotel toch niet kunnen vinden in deze chaos, maar het vliegveld vast wel, besluiten we om dat maar op te zoeken, daar hiervoor richtingaanwijzers staan. Avis zit vlak naast het vliegveld, dus zal dit geen probleem zijn. Bij het zoeken komen nog midden door een kermis en krijgen we een voorproefje, hoe de mensen hier in de buurt van het vliegveld, wonen. Eindelijk hebben we het tocht klaar gespeeld Avis weer terug te vinden ! Kort nadat we geland zijn ,was het al donker, dus dat maakt het er ook niet eenvoudiger op. Na veel praten , krijgen we een andere auto. Ze hebben er eigenlijk geen andere, maar er wordt een blauwe Opel Astra automaat met airco tevoorschijn getoverd ( de andere was geen automaat).De monteur wist, dat onze eerste auto een probleem had, maar hij dacht dat hij het gerepareerd had. De Opel Astra is een veel betere auto vinden we. We hebben dus toch nog geluk. We laten ons nogmaals uitleggen, waar we heen moeten om ons hotel te vinden en weg zijn we, weer de chaos in. Wat een wirwar ! Deze keer vinden we toch werkelijk de Holiday Inn Dali direkt. Onze reservering vinden ze gelijk en we kunnen meteen naar onze kamer. We drinken alvorens naar bed te gaan, beneden nog een paar Margaritas en om 5 uur ’s morgens onze tijd,liggen we in een heerlijk king size bed. 
 

Oktober 29

We rijden om 9 uur weg, na een heel lekker ontbijt met een service, waar je bij ons in Spanje, alleen van kunt dromen. We gaan dwars door  Mexico City, maar nadat we het spitsuur van gisteravond beleefd hebben, is dit maar een peuleschil! Je went ook gauw aan alles! We hebben een vol uur nodig, om eindelijk aan het noordelijke eind van de stad te komen, op de autobaan richting Querétano. Na 3 uur en 40 minuten komen we in het huis van de Schnakenbergs aan in San Miguel de Allende. We vinden het direkt. De tuinman en het dienstmeisje horen de bel niet, maar de tuinman van de buren, zegt dat we met een steen op de poort moeten slaan. Nog komt niemand. We toeteren en de honden horen ons. Eindelijk hoort ons de tuinman Efren en hij doet de poort open. Clara is nog volop aan het dweilen in huis. Ze ziet er best leuk uit, maar jammer genoeg mist ze aan de voorkant een tand. Er zijn 2 honden, Chester en Dolly en een Siamese kat Ping genaamd. De honden zijn altijd buiten.

We bekijken alles, brengen onze koffers naar boven en rijden direkt naar het centrum van San Miguel de Allende ,wat ongeveer 1 Km. verderop ligt. Het is een heel mooie oude stad met veel gezellige restaurants en fantastische winkels! Ik zou wel een container willen hebben, om alles mee te nemen naar huis ! Goedkoop dat alles is !

's Avonds Mexikaans gegeten en doodmoe in bed gevallen. Het was vandaag heel heet; 31 graden. 's Avonds wordt het echter heel koud en in het huis is er geen centrale verwarming! Enkel en alleen overal open haarden, met een soort van gasvuur erin, wat stinkt na een poosje.
 

San Miguel de Allende

30 Oktober 

Het is Allerzielen en hier wordt feest gevierd met de doden, in plaats van om de doden getreurd. Dagenlang van te voren, wordt alles versierd met kleurvolle soort van servetten, die uitgeknipt worden, doodskoppen uit chocolade en suiker met glinsteroogjes , bloemen etc.  Iedereen is vrolijk. Er worden overal een soort van altaren gebouwd, waarop het favoriete eten uitgestald wordt van degene die gestorven is, een kledingsstuk van deze en dan alle bovengenoemde artikelen.  

Marianne en Jan komen ons op weg van Costa Rica naar California 4 dagen bezoeken.Om 16 uur komen ze met een taxi vanuit Querétaro bij ons huis aan. Een paar uur later lopen we al in het centrum en kijken naar de „doodsfeesten“.

Een stuk uit een artikel over de dood in Mexico, gevonden op : http://www.reisomdewereld.nl/middenamerika/mexico.html

De dood
'Voor de Parijzenaar, Newyorker, of Londenaar is de dood een woord dat men vermijdt, dat men niet goed over zijn lippen krijgt. De Mexicaan echter zoekt, streelt, fopt, vereert de dood, slaapt met hem', schijft Octavio Paz in één van zijn boeken. Mexicanen hebben een speciale band met de dood. Iets wat hun vroegere voorvaderen ook hadden, die de dood als het begin van een nieuw leven beschouwden. De soldaten die in een oorlog omkwamen, vrouwen die op hun kraambed stierven en mensen die werden geofferd of aan een ziekte stierven, hadden uitzicht op een gelukkig bestaan in het hiernamaals van de regengod Tláloc. Wie op een natuurlijke wijze stierf, moest eerst een reis van vier jaar afleggen naar het dodenrijk mitlán. Tijdens Allerheiligen en Allerzielen, begin november, wordt er een feest voor de doden gehouden, men denkt dat de doden dan op bezoek komen. In heel Mexico worden straten versierd met skeletten en doodshoofden, bakkers maken doodsbrood in de vorm van botten, er wordt op kerkhoven gedanst en gedronken. Het feest van de doden, 'Día de los Muertos' is zo in trek, dat jaarlijks duizenden toeristen op dit festijn afkomen .

We rijden naar Guanajuato en doen hierover ongeveer 2 uur voor we aankomen. De naam Guanajuato heet in de taal van de inboorlingen „stad van de kikkers“ en werd in 1552 opgericht. Ze ligt in een smal dal en is een prachtige oude mijnenstad, die zodanig op de berghang gebouwd is, dat er een wirwar van steegjes, trappen en straten ontstaan is. Er is onder de stad een net van tunnels, die als straten dienen. Ook kan men er in parkeren en zijn er zelfs kruispunten en garages waar je ook weer kunt parkeren. We hebben nog nooit zoiets gezien! Om iedere hoek is er weer een nieuwe verrassing, zoals bijvoorbeeld de Callejon del Beso (de kussteeg) waarvan de naam van een romantische legende stamt over een verboden liefde. Guanajuato werd beroemd door het zilver wat hier in 1558 in een van de belangrijkste aderen in de Valenciana Mijn gevonden werd, boven het centrum van de stad. De mijn is actief. We hebben deze ook bezocht

Guanajuato is een stad vol geschiedenis: de onafhankelijkheid en de zilvermijnen. In 1988 werd Guanajuato door de Unesco stad van wereldcultuur erfgoed benoemd. Er zijn 3 kerken uit de 18 de eeuw de Compañia, San Diego en San Cayetano kerk. We waren in het Mummie Museum ,waar meer dan 100 mummies liggen.

Wandelen en winkelen in San Miguel.Het is de beste winkelstad die je je kunt voorstellen. Geen kleren en dergelijke, maar prachtige dekoratie voorwerpen. Niet omdat er mooie winkelcentra zijn, want die zoek je tevergeefs. Het is de hoeveelheid van kunstvoorwerpen die je kunt vinden. Iedere winkel heeft iets anders. Wat een artistieke fantastie hebben de Mexikanen ! 's Middags gegeten in een restaurant met een mooie patio in het cenrum bij de Plaza. Twee keer na elkaar kwam er een oud vrouwtje bedelen om eten. Ze hebben gevulde tortillas en brood gekregen en waren hiervoor erg dankbaar. De huid van deze arme vrouwtjes is bijna zwart en ze zien er vreselijk arm en zielig uit.

Bernd had na het eten genoeg van winkelen en Marianne, Jan en ik zijn nog een paar uur lang gegaan, omdat zij veel wilden meenemen.

Vandaag zijn we eerst naar een soort van „Spa Hotel“ gereden buiten San Miguel. Het water was heerlijk warm, maar verder was het vergane glorie ! Daarna naar Celaya gereden, wat een vreselijke stad is met 380.000 inwoners. Onderweg was er nog een interessant dorp Comomfort genaamd.Heb een watereservoir uit keramiek gekocht en ik vraag me nu al af, hoe ik dit mee ga nemen naar Spanje. ‚s Avonds hadden we een gezellige avond in het Restaurant Mama Mia waar 2 guitaristen speelden;1 Mexikaan en 1 Duitser. De muziek was erg goed , het eten prima en ook de service. Al met al een geslaagde laatste avond.

Super weer zoals gisteren.’s Morgens 8 graden en dan wordt het 20 graden meer overdag. Dit schijnt hier normaal te zijn.

We hebben al vroeg om 8 uur Marianne en Jan naar Queretaro naar het busstation gebracht . We waren er precies om 9 uur en om 9.30 uur zou de bus vertrekken naar het vliegveld van Mexico City. Vlakbij het busstation was er een Carrefour, waar we nog even een paar dingen gehaald hebben, want dorst heeft men hier ALTIJD ! 

El Catrín
Canal 154

Open daily 12 noon, to 10pm. Ample parking on both Canal and Umarán.
Phone: (415) 152-1597

‚s Morgens aan de Website gewerkt, want daar had ik al dagenlang niets aan gedaan en ´s middags in San Miguel rond gelopen. Men ziet steeds weer andere dingen.