Fogg Dam Conservation Reserve

 Arnhem Highway

Ubirr

´s Morgens rijden we alweer heel vroeg weg en we willen de uranuium mijn bekijken die maar 10 Km van Jabiru gelegen is. Bij een klein vliegveldje is er een informatie kantoor en het meisje daar zegt dat de mijn pas vanaf mei te bezichtigen is, maar welke datum precies kan ze niet zeggen.  We zouden anders nog teruggekomen zijn met een klein vliegtuig van Darwin, maar we hadden de indruk dat het zeker half mei kon worden...Diep teleurgesteld rijden naar Nourlangie Rock wat maar 35 Km is. Daar zien we alweer schitterende beschilderde rotspartijen.

Nourlangie Rock

Van Nourlangie Rock rijden we verder naar Cooinda en willen daar eigenlijk overnachten, maar de camping is waanzinnig vol en bovendien zij ze bezig een nieuw restaurant te bouwen en er is ontzettend veel stof etc. Dat bevalt ons helemaal niet. We eten alle resten die we nog in onze camper vinden, want er zijn hier geen andere restaurants of iets waar je eten kunt kopen.  im Wohnmobil Om 15.00 uur maken we de boottocht over het Yellow Water. Hier zijn vele vogelsoorten en krokodillen. Interessant te horen hoeveel water hier is in het natte seizoen ( wet season). Zelfs nu in de maand mei ( het natte seizoen is tot eind april ) zijn niet alle gebieden in het Kakadu Park toegankelijk, zoals bijvoorbeeld de Jim Jim watervallen. Daar het nu al 18.00 uur is, besluiten desondanks verder te rijden (FOUT!) tot de Mary River Roadhouse en dit betekent 118 Km in het donker, wat men in het Outback niet mag doen. Er zijn veel te veel dieren die plotseling voor je auto kunnen lopen. We komen er gelukkig geen tegen, maar we moeten door verschillende branden rijden. Deze branden worden aangestoken door de Aborigines, om de bossen gekontroleerd af te branden. Dus niet de bomen, maar de struiken moeten weg. Af en toe loopt dit uit de hand en brandt het toch verder als gewenst. De vlammen kwamen net niet aan onze camper, maar ook echt NET NIET. Het was doodeng. We kwamen op de hele rit maar  2 auto' s tegen en een stilstaande  Road Train, die waarschijnlijk kapot was. Aangekomen bij het Mary Road House was alles pikkedonker en we moesten verder rijden helemaal tot aan Pine Creek, wat nog eens 58 kms. waren en waar dan alweer branden waren onderweg. De camping in Pine Creek was open, maar er was geen mens te bespeuren. We waren doodmoe en hebben een plaats uitgezocht en we wearen blij dat alles goed gegaan was ! 

Yellow Water

Kakadu

I have been there in the wetlands where the waterlilies grow,
In the dazing heat of midday when the sky is richest blue.
I have floated with the pelicans past the paperbarks aglow
With the golden-red reflection of the mellow afternoon.

I have drifted by the banks where the egrets sit in trees,
Where crocodiles lie immobile in the sun.
I have seen the pretty wallabies turn to look at me,
And felt the shades of people who used to call this home.

Gillian Savage
Australian poet
http://www.tirralirra.com/kakadu.html

Yellow Water Info

Als we opstaan zien we dat we op een kleine camping staan en dat het dorp behalve het benzinestation nog 5 andere huizen heeft.We maken ons klaar en rijden over de Stuart Highway richting Katherine, nog eens 90 kms. door het Outback.

Angekomen in Katherine zoeken we de beste camping uit en die heet:
Katherine Low Level Caravan Park
3649 Shadforth Road, Katherine
Ph (08) 8972 3962
Fax (08) 8972 2230
Email lowlevel@austarnet.com.au
aant rating  
We hebben uitzicht op een veld in het westen (goed voor zonnenondergang) en staan lang en breed helemaal alleen.
We rijden in de stad (heeft zelfs 3000 inwohners en is de derde grootste stad van het Northern Territory) en gaan boodschappen doen voor we verhongeren. Hier is namelijk EEN supermarkt, en een bottleshop. We  informeren ons over alle bezienswaardigheden en wat je hier zo kunt beleven. Ook staan 2 campingstoelen op ons verlanglijstje en die zijn hier ook te koop, want er zijn 2 campingwinkels, de beste die wij ooit in ons leven gezien hebben. 
Als het werl gedaan is rijden we naar de Cutta Cutta Caves 30 kms. richting zuiden. Die zien er heel indrukwekkend uit. De vrouwelijke gids heeft een keer een paar minuten het licht uitgedaan en dat is dan toch een heel merkwaardig gevoel ! Zeker als je net een paar slangen en vleermuizen bekeken hebt.´s Avonds koken we een heerlijke maaltijd in de camper en we krijgen bezoek van een wild paard !!!!! Het komt over dit veld door metershoog onkruid in het donker bij maneschijn. Om nooit te vergeten. Het krijgt eten van ons en het verdwijnt..... ´s Nachts is het koud in bed ( maar 16 graden), maar we zijn te lui om een slaapzak te halen. 

We gaan weer boodschapen doen bij Woolworth´s ( op hun website staan overigens veel recepten ). We doen dit opdat we altijd te eten en te drinken hebben op voorraad, want in deze omgeving weet je het maar nooit. Dit hebben we dus al meegemaakt. Hierna rijden we naar het Nitmiluk Nationalpark wat zich op 32 km van de kleine stad Katherine bevindt.Een 30 kms. geasfalteerde weg maakt de toegang makkelijk. Touren starten van de bootssteiger, die aan het Nitmiluk bezoekercentrum grenst.
Na aankomst in de Nitmiluk Katherine Gorge, wachten we op de boot die om 3.00 pm vertrekt voor onze 2 uur lange vaart in de eerste 2 van de 13 spelonken. Een geprepareerd pad van ca. 800 meter voert je in de 2 de spelonk en je moet goede schoenen dragen.
Vertrek: dagelijks om 9.00am, 11.00am, 1.00pm en 3.00pm
De bootstour brengt ons door een landschappelijk wonderland. We genieten  een cruise tussen hoge wanden en spectaculaire scenario. We laten de schoonheid van de Katherine Spelonk aan ons voorbij gaan. We krijgen uitvoerige informatie over de flora en fauna alsook over de geologische geschiedenis van het ontstaan van deze spelonken. Op de hoge klippen zien we oeroude muurschilderingen die van de Aborigines stammen. In het water ontdekken we een Johnstone zoetwater krokodil. Het is erg heet en ondanks dat de boot een zonneluifel heeft zijn we blij dat we een zonnehoed hebben.

´s Avonds pakken we onze nieuwe campingstoelen en gaan in het Country Music concert, met o.a. Melinda Schneider.We rijden met onze camper op een grote wei en we krijgen aanwijzingen waar en hoe we moeten staan, midden in het licht van een halogeen schijnwerper. Wij zijn de enigste camper op de grote wei en je ziet ons van overal. Het concert is al de hele dag aan de gang en overal zitten er mensen op meegebrachte stoelen of op balen hooi. Alle hebben veel lol en het is net een groot feest . De stars doen hun best op het podium. Melinda Schneider zou eigenlijk een zwitserse van afkomst kunnen zijn. Haar moeder treedt een paar keer met haar op en dan jodelen die twee net zoals de Zwitsers dit kunnen, maar dan in Aussie taal en de  Aussies worden hysterisch! Website Melinda Schneider. Kort voor middernacht rijden we terug naar onze camping.

Om 7 uur zijn we al klaar met ontbijten en wie komt er aangelopen: ons paard. We geven het appels enz. en daarna loopt het naar onze buurman 100 meter verderop aan de afspanning.  We rijden naar de helikopterlandeplaats van Skysafari waar we om 9 uur aankomen, want vandaag willen we eens iets geks doen; een een half uur durende vlucht met een helikopter over jet outback en over de 13 spelonken van de Katherine rivier. Des te vroeger des te beter, want anders zijn er veel turbulensen als de hitte opsteigt, maar zelfs nu op het moment dat we de vlucht starten ( ongeveer 10 uur am)  hebben we al tamelijk veel wind. Bernd zit achterin en ik voorin naast de piloot ( een heel knappe jonge man, die er beslist geen zin in heeft op zijn jonge leeftijd naar beneden te storten denk ik dan maar zo. Er zitten niet eens deuren in de heli en er is niets om jezelf vast te houden. Wel HEEL ERG eng vind ik. Er is enkel en alleen deze slappe veiligheidsriem! De piloot vliegt heel snel en heel hoog en onder ons zijn er enkel en alleen harde rotsen Bush en krokodillen in het water. Af en toe duikt hij naar beneden, omdat hij ons buffels wil tonen, die ons nou niet erg vreindelijk aankijken! Dan weer net over een rotsblok !  Dan helemaal schuin, zodat je er werkelijk bijna uitvalt! Ik moest de kamera echt goed vasthouden! Het was een eenmalige gebeurtenis.
We klimmen nog enthousiast in onze camper en rijden richting Litchfield National Park. Jammer genoeg nemen we voorheen een zijweg waar een Scenic Route aangeschreven staat, de zogenaamde Dorat Road tot Adelaide River. Hierdoor verliezen we uren en er is niets te zien wat de moeite waard is, behalve vele afgebrande bossen! Het is al laat en we picknicken aan de Manton Dam. Eindelijk komen we in het Litchfield National Park aan en rijden tot 7 Km voorbij de Wangi Falls, waar we eigenlijk op deWangi Tourist Park overnachten willen. Hier is een generator en daarom rijden we weer weg, want we zijn niet in het Outback om ´s nachts lawaai te horen. We stoppen bij de Wangi Falls en overleggen ons op de Outback plek ernaast te blijven, maar vlakbij  verbranden de Aborigines weer  Bush en het lijkt ons te gevaarlijk. We rijden terug richting Batchelor en stoppen onderweg om een wandeltocht te maken naar de Tolmer Falls en we bekijken de reusachtige termiten heuvels in de omgeving van Aida Creek Jumpup. Het is bijna donker als we op de Litchfield Tourist & Van Park eem staplek uitzoeken, weer helemaal alleen. Hier is een veld naast ons met koeien en ´s morgens Kangaroos.

We rijden van de Hidden Valley naar Darwin en daar checken we eerst onze baggage op het vliegveld in. Een hele berg. Zelfs onze campingstoelen nemen we mee en het meisje van Qantas aan het loket brengt een grote plastic zak en pakt ze hierin en doet nog een groot plakband eromheen. Waar vind je zo iemand ?  We krijgen van haar zelfs stoelen aan de nooduitgang en we zijn natuurlijk erg blij. Nu rijden we naar de binnenstad naar Apollo en geven de camper af.  De vervelende kerel is er vandaag gelukkig niet (was uit Sydney) en de andere is zo vriendelijk de  Shuttle-Bus-Dienst te bellen, die al na 5 minuten voor de deur staan.We konden amper uitleggen wat we in de camper laten wat geen vuilnis is. Het is een kleine bus en deze rijdt wild een paar straten verderop waar een grote bus op ons wacht. De bus kost ongeveer 19 AUD voor ons beiden.
Op het kleine vliegveld moeten we lang wachten en we vertrekken een half uur te laat met een machine die eigenlijk naar Alice Springs had moeten vliegen.  Onderweg kan men nu het Outback vanuit de lucht zien. Ook het Argyle meer, en de Bungles Bungles, waar we eigenlijk ook heen gewild hadden, maar door te weinig tijd kon dit niet. Het is bijna donker als we in Perth aankomen ( kort voor 6 pm.). We gaan naar ket loket van Europcar en krijgen de sleutel van een mooie Ford Falcon. Is toch beter als een Magna. We hebben geen hotel gereserveerd en de telefoon gaat al en het is Karen, die wil weten waar we heen gaan. We spreken af dat we haar later zeggen waar we zijn. Helemaal in Sorrento fvinden we een leuk hotel het  Sorrento Beach Resort, maar echter maar voor 2 nachten.